واقعيت اين است كه بسياري از جوانان بدون اينكه مهارت لازم براي تشكيل خانواده را داشته باشند، ازدواج مي‌كنند و در زندگي مشترك اولين بحران‌ها آنها را از پا در مي آورد و كارشان را به طلاق مي‌كشاند.
در اين بين عنوان مي‌شود اگر افراد قبل و بعد از ازدواج به مشاور مراجعه كنند، تا حد زيادي مسائل آنها قابل حل است. در حالي كه اكنون بسياري از افراد به اهميت مشاوره واقفند، اما گراني اين نوع خدمات باعث مي‌شود همچنان درصد بالايي از افراد چه قبل و چه بعد از ازدواج نتوانند از آن استفاده كنند. سوال اينجاست كه اگر مشاوره ازدواج را حلقه مفقوده دوام زندگي مي دانيم، چرا ساز و كار‌هايي براي دسترسي آسان به مشاور به وجود نمي آوريم؟
برخي مسئولان معتقدند افزايش طلاق زوجين به علت اشتباه آنان در انتخاب است و مراجعه به مراكز مشاوره قبل از ازدواج را به جوانان توصيه مي‌كنند. حال آنكه برخي ديگر از كارشناسان نظري مخالف دارند و عدم مراجعه به مراكز مشاوره را علت ناموفق بودن زندگي‌ها نمي دانند و ريشه ناكارآمد بودن ازدواج هاي امروزي را فقر آموزشي در زمينه شناخت واقعي در دوران كودكي مي دانند كه ماحصل آن در زندگي مشترك مشخص
مي شود. با اين وجود، اخبار مرتبط با مراكز مشاوره غيرقانوني حاكي از آن است كه در اين حوزه خلأهايي وجود دارد.
آن‌چنان كه با توجه به عملكرد مراكز مشاوره غير مجاز، آسيب هاي جبران ناپذيري براي زوجين رقم خورده است و بسياري از مراكز مشاوره با اهداف تجاري جوانان را گمراه مي كنند و بيش از آنكه سودمند باشند، تيشه به ريشه زندگي هاي نوپا مي زنند تا فقط به مقاصد خود برسند و اين در حالي است كه هيچ نهادي هم بر عملكرد آنها نظارت ندارد. با اين وجود، وضعيت بحراني طلاق و روند رو به رشد آن سبب شده تا متوليان امر، ساماندهي مراكز مشاوره را در اولويت دغدغه هاي خود قرار دهند.
اين در حالي است كه مراكز مشاوره در سراسر كشور رشد قارچ‌گونه دارند و زير نظر نهادهايي چون سازمان نظام روانشناسي، وزارت ورزش و جوانان، سازمان بهزيستي، نيروي انتظامي، وزارت علوم و... فعاليت مي‌كنند. با اين وجود، همه اين مراكز مشاوره بر اساس روش هاي منحصر به خود به جوانان پيش از ازدواج مشاوره
مي دهند كه ممكن است حتي طبق استانداردهاي علمي هم نباشد و آنچه بيش از پيش در حوزه مشاوره ازدواج به چشم مي آيد، اين است كه بسياري از سازمان ها احساس مسئوليت كرده و براي مشاوره ازدواج جوانان آستين بالا زده و آن را در زمره فعاليت هاي خود قرار داده اند. حال با اين وجود، اين پرسش پيش مي آيد كه با توجه به سليقه اي عمل كردن مراكز مشاوره آيا تمامي اين مراكز صلاحيت مشاوره براي ازدواج را دارند و چگونه بايد در جهت يكسان سازي روش‌هاي مشاوره اي و روان شناسي گام برداشت؟
چرا كه يكسان سازي علوم روانشناسي و مشاوره زوجين را به خطا
نمي اندازد، از بروز مشكلات جلوگيري مي كند و باعث مي شود كه مراكز مشاوره از استانداردهاي خاصي پيروي كنند. اما آنچه پيداست اينكه همه اين نگراني ها دست به دست هم داده و در سال‌هاي اخير چالش زيادي ميان وزارت ورزش و جوانان، سازمان بهزيستي و سازمان نظام روانشناسي براي مجوز مراكز مشاوره ازدواج وجود داشته است و معلوم نيست اين اختلاف سليقه ها در جهت رفع مشكلات مردمي است يا دعواهاي صنفي، اما اميد است كه مراكز مشاوره مورد تاييد اين سازمان ها با به كارگيري مشاوران كارآمد و پيشنهاد روش هاي زندگي به جوانان در جهت تشكيل زندگي با دوام گام بردارند و روز به روز از آمار طلاق ها بكاهند، چرا كه با ناپايداري ازدواج ها و عدم تفاهم در سال هاي اوليه زندگي مشكلاتي به وجود مي آيد كه جدايي سر منشا آنهاست و آنچه خانواده ها و زوجين از مراكز مشاوره انتظار دارند در اين مرحله از زندگي بيشتر احساس مي شود.